Chân hoen/ Utaichân/ウイャン

Het chan hoen letterlijk vertaald het huilende mannetje

Het Chân hoen is populair geworden in Japan ten tijde van het Ryukyu Koninkrijk (14e tot de 19e eeuw) Vooral vanaf het moment dat het koninkrijk een tribuutrelatie aanging met oa. China, wat de handel en welvaart op de eilanden explosief deed toenemen. Ook verschillende diersoorten kwamen mee met de handelsvloten, waaronder het Chinees sing hoen of Chanchi (vermoedelijke eerste intrede ca. midden 1300) ten tijde van de Samurai werden de dieren gehouden door mensen van stand. De dieren werden getoond in kooien/baskets.

Ten tijde van de tweede wereldoorlog werd het ras vooral vanwege het vlees gehouden, en dat heeft ze bijna doen uitsterven. Aangezien ze in China niet of nauwelijks meer bekend zijn en feitelijk zijn uitgestorven is er in 1991 in Japan besloten ze eveneens uit te roepen als beschermd cultureel erfgoed en ze te bestempelen tot inheems Japan hoen.

De naam ‘Utaichân’ is vermoedelijk Okinawa dialect. Een andere alias uit Okinawa is ‘Utedui-Utaichan’ , momenteel worden ze ook ‘Churns’ genoemd. De ‘schreeuw van de Churn’ wordt wel vergeleken met de Ryukyu klassieke muziek ‘Chiyambushi- (Krijger priester) Eerst wordt de eerste haal gedaan ‘Uchinzashi wordt gelanceerd’, de opvolgende haal is ‘de stem van Kuinagi ‘ Dan eindigt de kraai met een korte KEK, dit is het belangrijkste kenmerk van de Churn kraai. Deze KEK heeft topprioriteit bij de fok. Vanwege het kraaien worden er veel kraaiwedstrijden met ze gehouden vooral in Okinawa prefectuur vaak tijdens het kersenbloesemfestival

Gewicht haan: 1.8 KG
Gewicht hen: 1.4 Kg