PHOENIX

Ze zijn gecreëerd in Europa uit Japanse rassen Hun voorouders leefden 800 v chr Oa. ten tijde van de VOC zijn verschillende Japanse rassen zoals  Minohiki ,Onagadori en Shôkoku terecht gekomen in Europa. Deze dieren werden in die tijd standaard vernoemd naar de havenstad waarvandaan ze verscheept werden. In dit geval Yokohama. (In het Verenigd Koninkrijk worden álle langstaartrassen nog altijd verzameld onder de naam Yokohama) Helaas bleken het vaak zwakkere dieren te zijn en inkruisen met Europese rassen was een must om ze in de benen te houden. Naast fokkers in Engeland heeft de Duitser Dhr.Hugo du Roi (de eerste voorzitter van de Nationale Duitse Bond in de 1800’s) er zijn eigen project van gemaakt (genaamd ’Fenix der fabelen’) om de langstaarten uit Japan in de benen te houden. Hij heeft veel gedocumenteerd, getekend en gefotografeerd. Sommige van de Japanse langstaarten gingen in de richting van het huidige Phoenix met groene of blauwe loopbenen, witte oren en enkele kam. Anderen gingen in de richting van kussenkam, rode oren en gele loopbenen (yokohama)

De Phoenix is een langstaart ras dat al sinds 1878 in Europa (Duitsland) aanwezig is. Daar is zelfs in 1921 al een speciaalclub voor opgericht, de "Sonderverein der Züchter der Phönix, Zwerg-Phönix und Onagadori von 1921". Uit documenten van dhr. Hugo du Roi, blijkt dat de uit Japan geïmporteerde Onagadori te zwak werden bevonden en daardoor gekruist zijn  .Volgens Duitse bronnen werden de dieren in Osaka aangekocht waar deze gehouden werden in hoge houten kisten. Dit feit duid erop dat deze eerste dieren waarschijnlijk Onagadori waren. Vanwege het feit dat er maar een zeer smalle import basis was en om  deze langstaarten meer bestand tegen het Noord-Europese klimaat te maken werden deze import-dieren gekruist met o.a.Oud Engelse Vechters (met o.a. Ramelsloher, Maleier, Shamo, Brugse Vechter,Leghorn  en andere lokale rassen om het bloed van de Onagadori in stand te houden ). Deze creatie werd bekend als Phoenix. De Onagadori heeft van oorsprong een recessief gen dat ervoor zorgt dat het dier niet elk  jaar zijn veren ruit. Dit gen is niet ( volledig) overgebracht in de Phoenix. Hierdoor bereikt de staart niet de kenmerkende lange lengte als die van de Onagadori. De meeste Phoenixen ruien pas na 3 jaar waardoor er toch een indrukwekkende lengte van de staart verkregen kan worden. 2% van de Phoenix draagt het niet ruien gen wel, dit door wederom inkruisen met Onagadori waardoor zeker in Engeland en Amerika er Phoenixhanen zijn met doorgroeiende sikkelveren.

Het Phoenix Hoen is er in de grote variant en in de kriel vorm.

De erkende kleurslagen in NL.zijn patrijs, geelpatrijs, blauwpatrijs, zilverpatrijs en wit. Bij de krielvorm zijn bovendien zwart en wildkleur erkend.

Zowel de Phoenix groot als kriel zijn sierlijke verschijningen. Vooral de haan toont bijzonder elegant door de rijke bevedering en lange naar beneden hangende staartveren, zadelveren en halsbehang. Ook de staartstuurveren zijn langer dan normaal en maakt de staart rijk bevederd, vol en lang.

Bij de hen zijn de staartdekveren lang en een beetje gebogen en de bovenste stuurveren reiken voorbij de staart en zijn sikkelvormig gebogen. Het is een slank hoen met het landhoentype en is niet te veel opgericht. Het draagt een enkele en vrij kleine kam en heeft oranjerode tot rode ogen. Oorlellen vrij klein,gladaanliggend, ovaalvormig en wit van kleurde kinlellen zijn rood. Het ras heeft een enkele kam. De pootkleur is lei-blauw of olijfgroen.

Gewicht

• Haan 1.5 tot 2 Kg
• Hen 1.3 - 1.6 Kg

Veel voorkomende fokproblemen

Rood in de oren komt veel voor en is lastig om weg te fokken.

Er zijn veel hooggestelde Phoenixen te zien. Hier zie je de invloeden van het infokken van de Modern Engelse Vechtkriel in terug. Door dit inkruisen worden de dieren ook ongewenst kleiner en wordt de staartpartij kleiner. De voorkeur gaat duidelijk uit naar forsere dieren. Een ander aandachtspunt is de vleugeldracht. Vaak worden de vleugels te laag gedragen.

Oorspronkelijk werden er groene benen verlangd maar dit is later gewijzigd in leiblauw. Dit heeft te maken met de kleur van de oren. Bij blauwe benen heb je witte oren en bij de groene benen geelachtig wit. Beide kleuren zijn overigens toegestaan maar de voorkeur gaat uit naar de leiblauwe kleur.

Algemeen

Het karakter is wat afstandelijk maar bij intensieve verzorging ( van de staarten) kan er een vertrouwelijke band opgebouwd worden met de verzorger. De onderkomens dienen droog en schoon te zijn en de zitstokken hoog geplaatst. De staart moet namelijk vrij kunnen hangen zodat beschadigingen ervan tegen gegaan worden. De opbouw van de lange veren vergt veel energie van de haan. Hier moet met de voeding rekening gehouden worden. Eiwitrijk voedsel is aan te bevelen.